Hodie mihi, cras tibi.

De teleurstelling kon niet groter zijn. Ze liet de deur in het slot vallen en haalde opgelucht adem. Hoewel, opgelucht… Dit kon je niet menen. Had hij dit met opzet gedaan? Vond hij dit echt nodig? Ze had dit kost wat kost willen vermijden, maar helaas… De teleurstelling kon niet groter zijn.

Het was te laat. Spat dan maar uit elkaar, vloeibare zoutvaten! Jullie helpen haar niet eens vooruit. Geen zier te veranderen – de deur was in het slot gevallen. Helaas…

En jaloezie. Ja, dat ook. Godverdomme. De teleurstelling kon niet groter zijn, maar het was te laat. Ze liet de deur in het slot vallen en haalde adem… Diep adem. Dit moet ze de volgende keer kost wat kost vermijden…

Een gedachte over “Hodie mihi, cras tibi.

Laat van je horen.